„Ciała Wodne. Posthumanistyczna fenomenologia humanistyczna” Astrida Neimanis
Ciała wodne. Posthumanistyczna fenomenologia feministyczna – Astrida Neimanis; projekt graficzny: Zofka Kofta; wydawca: Wydawnictwo PAMOJA PRESS, Warszawa; druk i oprawa: Drukarnia ARGRAF, Warszawa; ISBN 978-83-967384-4-8
Okładka oraz lustracje powstały na podstawie żakardów Agnieszki Brzeżańskiej “water spirits” “Fauna” i “Flora” 2016
https://www.pamoja.pl/projekt/cialawodne
https://www.pamoja.pl/projekt/cialawodne
Najpiękniejsze Polskie Książki 2024
Laureaci 65. Konkursu PTWK Najpiękniejsze Polskie Książki 2024
Dział II. Literatura naukowa
i popularnonaukowa (humanistyka, matematyczno-przyrodnicza)
Section II. Scientific literature and popular science (humanities, mathematics and natural sciences)
NAGRODA / AWARD
Ciała wodne. Posthumanistyczna fenomenologia feministyczna / Bodies of Water. Posthuman Feminist Phenomenology – Astrida Neimanis
projekt graficzny / graphic design: Zofka Kofta
wydawca / publisher: Wydawnictwo PAMOJA PRESS, Warszawa
druk i oprawa / printing and binding: Drukarnia ARGRAF, Warszawa
ISBN 978-83-967384-4-8
Książka wyróżnia się oryginalną graficzną i typograficzną interpretacją zawartych w niej naukowych treści z obszaru błękitnej humanistyki i hydrofeminizmu. Począwszy od wyboru faktury okładki i delikatności zastosowanych wewnątrz papierów poprzez opracowanie płynnego layoutu aż po detale typograficzne łatwo poddajemy się przepływowi narracji wizualnej tej publikacji. Wilgotna i nieco mętna w wyrazie kolorystyka oraz środki graficzne zastosowane w książce udanie nawiązują do organiki ciał wodnych. Dodatkowo pod skrzydełkiem publikacji ukrywa się zaskakująca wkładka, intrygujący wizualnie mini photobook. To stosunkowo niewielkie wydawnictwo zaskakuje subtelną i zarazem odważną formą jaką może przybrać książka de facto naukowa.
publikacji towarzyszy zin FLOW
AUTOPORTRETY
Muzeum Narodowe w Warszawie
21 marca–20 lipca 2025
Wystawa „Autoportrety” prezentuje współczesne realizacje tego gatunku, znacznie wykraczające poza przedstawienia podobizn artystów, do których przyzwyczaiła nas klasyczna historia sztuki. Wśród prac wykonanych w różnych technikach (malarstwo, rzeźba, fotografia, instalacja dźwiękowa i in.) znajdziemy zarówno dzieła bardzo osobiste, jak i te wpisujące się w szerszą analizę dotyczącą miejsca artysty w społeczeństwie.
Na ekspozycji będzie można zobaczyć prace dwudziestu artystek i artystów: Pawła Althamera, Mirosława Bałki, Agnieszki Brzeżańskiej, Rafała Bujnowskiego, Barbary Falender, Izabelli Gustowskiej, Zuzanny Janin, Łukasza Korolkiewicza, Katarzyny Krakowiak-Bałki, Zbigniewa Libery, Rafała Milacha, Jarosława Modzelewskiego, Agnieszki Polskiej, Katarzyny Przezwańskiej, Karola Radziszewskiego, Joanny Rajkowskiej, Wilhelma Sasnala, Jadwigi Sawickiej, Aleksandry Waliszewskiej, Artura Żmijewskiego.
Prezentacja współczesnych autoportretów stanowi nawiązanie do zrealizowanego przez hr. Ignacego Karola Korwin-Milewskiego przed stu laty zamysłu stworzenia zbioru wizerunków własnych polskich malarzy XIX wieku. Te korespondujące ze sobą przedsięwzięcia pokazują ciągłość tradycji kultury artystycznej i wagę mecenatu prywatnego.
Wystawa jest zwieńczeniem projektu zainicjowanego przez poprzedniego dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie dr. hab. prof. UJ Łukasza Gawła oraz Stowarzyszenie „Przyjaciele MNW”. Stowarzyszenie poprzez charytatywne aukcje dzieł sztuki, uroczyste kolacje dobroczynne oraz inne formy działalności statutowej zebrało wśród swoich sympatyków, partnerów i członków środki na zakup prac tworzących tę kolekcję.
Niniejszą wystawą chcielibyśmy zaprosić do dialogu na temat najnowszych nurtów w sztuce, XXI-wiecznej redefinicji roli artysty, dzieła sztuki i samej instytucji muzeum.
„Autoportrety” to wystawa sztuki współczesnej, która często odnosi się do bieżącej sytuacji społecznej i politycznej w sposób bezpośredni oraz stanowi artystyczny komentarz do świata, w którym żyjemy na co dzień. Ekspozycja w MNW zawiera więc treści, które mogą zostać potencjalnie uznane za wrażliwe, takie jak np. odniesienia do trudnych doświadczeń czy nagość.
Współorganizator: Stowarzyszenie „Przyjaciele MNW”
Autorzy scenariusza i kuratorzy wystawy: Katarzyna Szydłowska-Schiller, Tomasz Jeziorowski
Szczegółowy program wydarzeń towarzyszących.
Audioprzewodnik do wystawy czytany przez Wojtka Sokoła dostępny jest w zakładce Muzeum online.
Wystawie towarzyszy katalog dostępny w Muzealnej Księgarni.
https://www.mnw.art.pl/wystawy/autoportrety,263.html
REPUBLIKA CYNIKÓW – PLAC DEFILAD
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
10.05–08.06.2025
Wystawa prezentuje niematerialne prace artystyczne (performansy, protokoły, filmy, nagrania dźwiękowe) ze zbiorów Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz z Kolekcji Kontakt w Wiedniu.
Prace będą prezentowane na EKSPOZYCJI WERTYKALNEJ zlokalizowanej w centrum monumentalnej klatki schodowej oraz w ramach WIDEOKLUBU, PROGRAMU PERFORMATYWNEGO I PROGRAMU KINOWEGO. Każdy z tych elementów stanowi integralną część Republiki cyników.
WEDŁUG PARTYTURY
Pierre’a Bal-Blanca
https://artmuseum.pl/wystawy/republika-cynikow-plac-defilad
Agnieszka Brzeżańska, Paris, 2’05”
2001
Agnieszka Brzeżańska, Blue Movie, 4’19”
2008
https://archiwum.artmuseum.pl/pl/filmoteka/praca/brzezanska-agnieszka-blue-movie
Republika cyników – plac Defilad przedstawia inne ujęcie historyczne praktyki performatywnej. Wystawa wychodzi od hipotezy, że performans – a przynajmniej postawa performatywna – zaistniał już w starożytności, na co szczególny wpływ miała konkretna szkoła filozoficzna, a mianowicie cynizm.
Starożytny cynizm, reprezentowany m.in. przez Diogenesa (ok. 413–323 p.n.e.) i Hipparchię z Maronei (ok. 346–280 p.n.e.) opowiada się za życiem w zgodzie z naturą, odrzuceniem kategorii społecznych na rzecz pozornie paradoksalnej hierarchii, w której ludzie powinni naśladować zwierzęta, wyzbywać się dóbr materialnych, dążyć do samowystarczalności (autarkii). Filozofię tę przekazywano nie tyle poprzez koncepcje, ile przez gesty – prezentowanie postaw w sferze publicznej, sposób działania w relacji z innymi, słowa wcielone w czyny.
Trwająca pięć tygodni wystawa została podzielona na pięć tematów nawiązujących do filozofii cyników:
1. PONIŻENIE: KRYTYCZNA ALTERNATYWA DLA RYWALIZACJI
2. BEZWSTYD: ANTYCYPACJA STANU NATURY
3. UBÓSTWO: AUTARKIA, ETYKA ZWIERZĘCOŚCI
4. CIĘŻKA PRÓBA: PRACA WOLNA OD NEGATYWNYCH, STYGMATYZUJĄCYCH CECH
5. ZAMĘT: EKSPERYMENTALNA METODA NA TERAŹNIEJSZOŚĆ
Laureaci Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2024
Kategoria SZTUKI WIZUALNE
Agnieszka Brzeżańska – artystka wizualna, malarka, fotografka, autorka filmów wideo. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku i Warszawie, gdzie uzyskała dyplom w Pracowni prof. Stefana Gierowskiego, oraz na Tokijskim Uniwersytecie Sztuki w ramach Stypendium Rządu Japońskiego.
Tworzy multimedialne wystawy, łączące rysunek, fotografię, wideo i muzykę. Interesuje ją rzeczywistość medialna i jej wpływ na percepcję. W swoich pracach rekontekstualizuje znalezione zdjęcia i kadry z telewizji, starając się ukazywać to, na co zazwyczaj na zwracamy uwagi. Sięga przy tym po różne rejestry wiedzy, od fizyki i filozofii po marginalizowane przez nowoczesną naukę systemy poznania, takie jak: alchemia, parapsychologia, ezoteryka, wiedza tubylcza czy tradycje matriarchalne.
Indywidualne wystawy artystki odbywały się m.in. w Rzymie, Berlinie, Londynie i Bazylei. Jej prace znajdują się w kolekcji Saatchi Gallery w Londynie. Współpracuje z galerią BWA Warszawa oraz NANZUKA w Tokio. Od 2016 r. wspólnie z Ewą Cieplewską organizuje Flow/Przepływ – rezydencję artystyczną na Wiśle.
Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej
Wernisaż: 18 października godz.18:00
Czas trwania wystawy: 19 października 2024 – 31 stycznia 2025
Kolektyw kuratorski: SemFem: Anka Leśniak, Karolina Majewska-Güde, Paulina Olszewska, Agnieszka Rayzacher, Dorota Walentynowicz
Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej to największa dotychczas zorganizowana prezentacja polskiej sztuki feministycznej ostatnich pięciu dekad.
Na trzech piętrach Państwowej Galerii Sztuki zaprezentujemy prace blisko stu osób artystycznych. Ekspozycja obejmie dzieła reprezentujące różne formy wyrazu, od malarstwa i rzeźby po instalacje, performance oraz sztukę multimedialną.
Wystawa, przygotowana przez kuratorski kolektyw SemFem ma na celu nie tylko prezentację twórczości artystek feministycznych, ale także głębsze zrozumienie roli, jaką feminizm odgrywa w kształtowaniu współczesnej sztuki polskiej. Wydarzenie to stwarza unikalną okazję do refleksji nad wpływem ruchów feministycznych na sztukę, kulturę i społeczeństwo w Polsce.
On Water, Flow and Warped Time
16 June – 6 October 2024
Vleeshal, Middelburg
Agnieszka Brzeżańska, Ewa Ciepielewska, HUNITI GOLDOX
Group exhibition
16 June – 6 October 2024
Vleeshal (Map)
Curators: Roeliena Aukema, Nomaduma Rosa Masilela, Thiago de Paula Souza, Adriënne van der Werf
“Time flows differently on the water”
— Agnieszka Brzeżańska in an interview with Karol Radziszewski
On Water, Flow and Warped Time was a group exhibition featuring works by Agnieszka Brzeżańska, Ewa Ciepielewska and HUNITI GOLDOX. The exhibition presented works that, as the title suggests, are related to water and time.
In our western society, time is seen as a linear process revolving around growth and progress. More than ever, humanity is focused on productivity and time management. But are there other ways of experiencing time? Can we move through the world differently? The artists in On Water, Flow and Warped Time explore the phenomenon of ‘time’ from different contexts and perspectives, focusing on water(ways) as entities from which we can learn to live together collectively; a counter-narrative to capitalist notions, contemporary productivity and colonial structures.
The entrance to On Water, Flow and Warped Time was located behind the former city hall of Middelburg. This means that you walked around the Vleeshal and under the façade stone of a VOC ship. This walk enhanced the experience of time. Outside, in the courtyard of Vleeshal, you could find a work by Ciepielewska: a replica of the boat that she and Agnieszka Brzeżańska use for the artist-in-residence FLOW / PRZEPŁYW.
The artist duo HUNITI GOLDOX (Areej Huniti and Eliza Goldox) presented the installation Measuring Time Through the Fall of Water. The sound you heard echoing through the exhibition space is that of a water clock. A water clock is an ancient system in which time is measured by the dripping of water. In this way, the artist duo critically reflects on how humans maintain territorial demarcations such as time zones, dams, or borders.
In their collaborative practice, HUNITI GOLDOX explore speculative and indigenous forms of knowledge production, to which the aluminum reliefs in the exhibition refer. These reliefs are fossil imprints of the bottoms of various rivers, showing the scars of the earth, and will serve as witnesses of human intervention in the future.
Ewa Ciepielewska’s work in the exhibition consisted of stories written during her journeys on the rivers and sounds recorded along the riverbeds. In the ‘sweat lodge’, built of willow from Zeeland, you could listen to meditative sounds. In the large hammock – a fishing net that hangs in the exhibition space – you could read a logbook of text and drawings from a boat trip from Krakow in Poland to Orléans in France. These works reflected how we can potentially slow down in a fast-paced society by creating space for storytelling and introspection.
Agnieszka Brzeżańska’s ceramics may remind you of mystical, god-like creatures that carry the knowledge of the ancestors. These ‘ancestors’ represent how our contemporary bodies respond to cultural perspectives, questioning what is nature and what is culture. Where does one end and the other begin?
We invited visitors to wander through the space, to isolate themselves or meet others, to listen to stories, or lose themselves in the slow, meditative movements of a water clock.
In 2022, Nomaduma Rosa Masilela and Thiago de Paula Souza, curators of Vleeshal’s International Nomadic Program 2022-2023, invited the artist collective HUNITI GOLDOX to participate in the artist-in-residence FLOW / PRZEPŁYW. Artists Agnieszka Brzeżańska and Ewa Ciepielewska have been sailing down the Polish river Wisła with FLOW / PRZEPŁYW for the past 10 years, crossing the country while living on the riverbank. For this artist-in-residence, Brzeżańska and Ciepielewska invite other artists to join them on rivers in Poland or elsewhere in Europe. HUNITI GOLDOX joined them on the Wisła River. During this journey, the four artists lived together on the boat while exploring what it means to be at the mercy of a river’s flow as an artist and as a human being.
The exhibition concept was developed by Nomaduma Rosa Masilela and Thiago de Paula Souza, curators of Vleeshal’s International Nomadic Program 2022-2023 and handed over to Vleeshal’s team members Roeliena Aukema and Adriënne van der Werf, who took on the role of curators for this exhibition.
https://vleeshal.nl/en/archive/on-water-flow-and-warped-time-en
FLOW/PRZEPŁYW
wernisaż: 4.07.2024, 18:00
wystawa potrwa do: 8.09.2024
kuratorki: Agnieszka Brzeżańska + Ewa Ciepielewska [FLOW], Emilia Orzechowska [Galeria EL]
Do udziału w tegorocznej wystawie zaproszone zostały osoby artystyczne z Polski i z zagranicy, które brały udział w działaniach FLOW w ciągu ostatnich 8 lat, od 2016 roku kiedy pierwszy raz Galar Solny wypłynął na rzekę. Na nasze zaproszenie odpowiedziało ponad 69 osób.
Rzeka jest bytem żywym, dynamicznym i samoorganizującym się …
Nic nie robi i nic nie jest niezrobione …Wymaga dostrojenia się.
Wisła jest złożonym bytem, organizmem, systemem, światem.
Naczyniami krwionośnymi Ziemi (…)
FLOW/PRZEPŁYW to projekt artystyczny realizowany przez Agnieszkę Brzeżańską i Ewę Ciepielewską jako płynąca rezydencja dla artystów/artystek, a także naukowców/naukowczyń, przyrodników/przyrodniczek, przyjaciół/przyjaciółek rzeki. To transdyscyplinarne działanie twórcze odbywające się na Wiśle oraz w innych miejscach przepływu, w których rzeka staje się punktem wyjścia do wspólnego bycia i działania osób twórczych, kuratorskich, aktywistycznych i społecznikowskich, by bez założonych z góry rezultatów i konieczności produkowania, odświeżać ideę sztuki jako eksperymentu. FLOW/PRZEPŁYW to też ćwiczenie z innej “ekonomii” – Ekonomii Daru, która opiera się na idei współpracy, bezinteresowności i dzieleniu się zasobami bez użycia pieniędzy. Jest to alternatywny model gospodarczy, który kontrastuje z tradycyjnymi rynkami opartymi na wymianie handlowej i pieniądzu. W Ekonomii Daru ludzie angażują się we wzajemne dzielenie się dobrami, usługami, umiejętnościami oraz czasem, w duchu wzajemnej pomocy, współdziałania i wymiany.
Gary Snyder powiedział, że „artyści są po to, żeby zabawiać przyrodę”, co doskonale oddaje ducha FLOW/PRZEPŁYW, które jest corocznym zaproszeniem do cieszenia się i celebrowania (wciąż jeszcze) dzikich rzek w Polsce, o które powinniśmy zatroszczyć się i zaopiekować, bo „Jest już bardzo późno”!
Misją naszej wystawy jest pozyskać serca i umysły dla ochrony naturalnie płynących rzek, dzikich obszarów, bioróżnorodności, nieludzkich bytów, całego precyzyjnego układu powiązań, który funkcjonuje w naturze. Tutaj wytwory ludzkich rąk nie służą do poddawania sobie natury, lecz do współistnienia z nią, jej uwielbienia i zabawiania. Dlatego nie wykluczamy, że wystawa podczas 2 miesięcy swojego życia będzie się zmieniać, rozrastać, meandrować i będzie w duchu “flow” (ang. flow, inaczej doznanie uniesienia, uskrzydlenie), które zgodnie z definicją psychologii pozytywnej – jest stanem psychicznym osiąganym w momencie kiedy wykonujemy działanie, w które jesteśmy w pełni zaangażowani i skupieni na jego realizacji. Odczuwamy ten stan jako rodzaj euforii dlatego, że pociąga nas to, co robimy. Twórcą koncepcji jest Mihály Csíkszentmihályi, według którego „flow” jest stanem między satysfakcją a euforią, wywołanym całkowitym oddaniem się jakiejś czynności. Według autora słowem „przepływ” opisać można stan umysłu, w którym ludzie są tak skupieni podczas danego zadania, że wszystko inne wydaje się znikać. Milknie wewnętrzny dialog, zmienione jest poczucie czasu, motywacja zewnętrzna przestaje mieć znaczenie. Świadomość i uwaga są niepodzielnie skupione na wykonywanej czynności. Osoby doświadczające tego stanu często porównywali ten stan do bycia unoszonym przez wodę.
Tak więc zapraszamy do Galerii EL przez całe lato na “pełne zanurzenie”.
“Follow your FLOW!”
Autorką zdjęcia z grafiki reklamowej jest Agnieszka Brzeżańska
Osoby artystyczne biorące udział w wystawie:
Ala Flora
Borkała Dobrawa
Brzeżańska Agnieszka
Brzozowska Ania
Burek Kinga
Ciepielewska Ewa / LUXUS
Duda Joanna
Kuba Falk
Garai Olivier Guessele
Gliński Jakub
Górowska Justyna
Jabłońska Elżbieta
Janczak Barbara
Jarodzka Bożena / LUXUS
Jarodzki Paweł / LUXUS
Kaminska Renata
Karmasz Andrzej
Kępa Gosia
Koczanowska Izabela
Kopcewicz Tomek
Kosałka Jerzy
Kościsz Magda
Kowal Janek
Kozłowska Maria Magdalena
Kubik Igor
Lato Nel
Lazar Magdalena
Lelonek Diana
Lemon Linda
Lubiński Szymon / LUXUS
Lustych Jarek
Madej Marysia
Majewski Antje
Malik Cecylia
Markiewicz Małgorzata
Markowski Władysław
Materka Bartek
Mędrala Justyna
Mężyk Krzysztof
Miralda Àngels
Mosiewicz Magda
Niedbał Marta
Nierodzińska Zofia
Omylak Adriana
Orzechowska Patrycja
Pawłowski-Jarmołajew Tomek
Pcholka Lesia
Perenc Janusz
Pylypushko Bohdan
Radziszewski Karol
Rogalska Alicja
Saciłowski Tomek
Sobczuk Emilia
Sokołowska Joanna i Skłucka Emilia
Stachowiak Joanna
Sylwestrowicz Ada
Szlaga Michał
Szumski Stachu
Szymankiewicz Małgosia
Thun Sophie
Walentynowicz Dorota
Wichrowski Tomek
Woźniczko Ludmiła
Wysocka Alicja i Koczanowska Iza
Yoanna Symbiosis
Yola Ponton / LUXUS
Zakrocki Patryk
—
Wystawa jest prologiem do FLOW 2024 i pierwszych oficjalnych wydarzeń Europejskiego Pawilonu “Płynnych Przejawień nad Wisłą”. Jest to ogólnoeuropejski projekt artystyczny zamówiony przez Europejską Fundację Kultury w 2024 r.
Biennale Wisły
Every School is an Art School | Wystawa przedaukcyjna w Muzeum Broniewskiego
8 marca 2024 / Muzeum Władysława Broniewskiego
Powiadacze. Dialog między sztuką współczesną a średniowieczną
Kuratorki: Katarzyna Sinoracka i dr Patrycja Łobodzińska,
Artyści i artystki: Robert Bartel, Beata Ewa Białecka, Agnieszka Brzeżańska, Marta Deskur, Aga Gabara, Kaja Koster, Ewa Kuryluk, Natalia Lach Lachowicz, Dawid Marszewski, Paulina Misiak, Magda Moskwa, Aleksandra Ska.
Identyfikacja wizualna: Agata Kulczyk
Wernisaż: 19.10.2023, godzina 18:00
Czas: 20.10.2023 – 7.04.2024
Miejsce: Galeria Sztuki Średniowiecznej, Muzeum Narodowe w Poznaniu
Więcej informacji:
https://mnp.art.pl/event/powiadacze-dialog-miedzy-sztuka-wspolczesna-a-sredniowieczna
Wizyta
30 09 2023
Fundacja Sztuki Polskiej ING
Zuzanna Bartoszek, Agnieszka Brzeżańska, Oskar Dawicki, Rafał Dominik, Dominika Olszowy, Łukasza Rusznica
Zapraszamy w podróż po biurowym labiryncie. Możesz pociągnąć za każdą klamkę, ale nie wszędzie uda Ci się dostać. W zaciszu gabinetów czekają artyści i artystki. Tego wieczoru to oni ustalają zasady. W niektórych miejscach obowiązuje ścisły dress code – wejdziesz do nich tylko w białej koszuli. W innych przyjdzie Ci odsłonić się przed kimś w zupełnie nieoczekiwany sposób. Biurowy pokój może okazać się portalem do miejsca daleko poza granicami Warszawy. Warto zabrać ze sobą w tę podróż trochę gotówki, i zapisać sobie numer telefonu : [numer]
Kto weźmie sobie te wskazówki do serca, wróci bogatszy nie tylko o wspomnienia.
The Visit
Zuzanna Bartoszek, Agnieszka Brzeżańska, Oskar Dawicki, Rafał Dominik, Dominika Olszowy, Łukasza Rusznica
Let us take you on a trip through the office labyrinth. You can pull every door handle, but you won’t be able to get everywhere. The artists are waiting for you in the privacy of their office rooms. Tonight they set the rules. Some spaces have a strict dress code – you can only enter wearing a white shirt. In other places, you will reveal yourself to someone in a completely unexpected way. An office room may turn out to me a portal to a place far beyond the borders of Warsaw. It might be good to take some cash with you on this journey, and to write down this phone number: [numer]
Those who take these tips to heart will come back richer not only in memories.
Zdjęcia: Maria Kniaginin-Ciszewska (a na instagramie @spicynutz)
𝐾𝑜𝑛𝑡𝑒𝑘𝑠𝑡𝑦. 𝑃𝑜𝑠𝑡𝑎𝑟𝑡𝑖𝑠𝑡𝑖𝑐 𝑆𝑜𝑓𝑡 𝑆𝑒𝑚𝑖𝑛𝑎𝑟
11.07-14.07 2023 Sokołowsko
Więcej informacji na stronie internetowej:
🐌 osoby uczestniczące: Milena Bonilla, Lorena Carras (Zabriskie), Centrala (Simone de Iacobis & Małgorzata Kuciewicz), CentrumCentrum (Łukasz Jastrubczak & Małgorzata Mazur), Alicja Czyczel, Juan Chacón, Eliza Chojnacka, Flow (Agnieszka Brzeżańska & Ewa Ciepielewska), Julian Irlinger, Edka Jarząb, Eva-Fiore Kovacovsky (Between Nature And Us), Mateusz Kowalczyk, Paweł Kulczyński, Jan Moszumański, Daniel Godínez Nivón, Robida (Vida Rucli & Aljaž Škrlep), Christina Serifi, Anna Siekierska, Pola Sutryk, Michał Szota & Magdalena Kreis, Kuba Szreder, Ilona Witkowska, Woods (Zuzana Blochova, Edith Jerabkova, Tereza Porybna), Zakole (Zuzia Derlacz, Krysia Jędrzejewska-Szmek, Olga Roszkowska, Pola Salicka), Weronika Zalewska (Poskończoności), ZOE (Małgorzata Gurowska & Agata Szydłowska)
zespół Kontekstów: Marianna Dobkowska, Bogna Stefańska, Jakub Depczyński, Maja Demska, Rosario Talevi, Krzysztof Bielecki, Zuzanna Fogtt i Sebastian Cichocki
Herbalistki
Artystki: Michalina Bigaj, Agnieszka Brzeżańska, Jagoda Dobecka, Magda Hueckel, Petra Krischke, Nina Paszkowski, Anna Zajdel
Kuratorki: Iwona Demko i Renata Kopyto
Wernisaż: 8.03.2023, godz. 18.00
Galeria Domu Norymberskiego, Kraków, ul. Skałeczna 2
Kiedyś wiedza na temat roślin czy grzybów należała do kobiet. Zielarki – herbalistki, zwane też znachorkami lub szeptuchami, znały i wykorzystywały ich naturalne właściwości, a tajniki stosowania przekazywały z pokolenia na pokolenie. Zioła miały zastosowanie praktyczne we wszystkich dziedzinach życia; w kuchni, w kosmetyce, leczeniu, czy w obrzędach. Kobiety potrafiły wykorzystać każdy element rośliny, od kwiatów po korzenie. Ich porad zasięgali ludzie z różnych warstw społecznych, a skuteczna pomoc sprawiała, że cieszyły się powszechnym autorytetem. Często były to niezależne, samotne kobiety, które żyły w zgodzie z cykliczne odradzającą się naturą i z tego harmonijnego współistnienia czerpały swoją siłę. Zielarki były więc pierwszymi farmaceutkami, prekursorkami medycyny naturalnej.
Jak każda wiedza, również ta zaczęła być postrzegana jako zagrożenie. Z czasem pozycja kobiety – uzdrowicielki zaczęła się zmieniać, podważano ich wiedzę i umiejętności. Słowo „wiedźma” (wcześniej „wied’ma”), które dziś ma tak pejoratywne znaczenie, zgodnie z etymologią określało osobę wiedzącą; „tę, która wie” (od prasłowiańskiego czasownika věděti – wiedzieć). Staroruskie słowo vědьma znaczyło znachorka. Stąd dawne określenie zielarki, jako mądrej, a kobieca mądrość wywoływała strach, lęk i niepokój. Zaczęto więc tworzyć obraz wiedźmy jako złej, zwykle starej i brzydkiej kobiety, która układa się z diabłem, a ten obdarza ją szatańską mocą i tajemną wiedzą. Umiejętność uzdrawiania została przejęta przez medycynę, która stała się nauką uniwersytecką, a zawód lekarza mogli uprawiać wyłącznie mężczyźni. Natomiast kobiety wykorzystujące swoją, przekazywaną przez pokolenia, wiedzę, z pozycji kapłanek, zdegradowano do szalonych i groźnych czarownic.
Niewiele zielarek-uzdrowicielek przeszło do historii, bo ta pisana była zwykle przez mężczyzn. Jednak to ich umiejętności, aż do końca XIX wieku, wykorzystywano w powszechnym domowym leczeniu. Wiele informacji na temat ówczesnej wiedzy ziołoleczniczej przetrwało do dziś i są stosowane np. w medycynie ludowej. Ale wiele z tej wiedzy utraciliśmy. W Polsce jest 3425 gatunków roślin, 1278 z nich stosowano w tradycyjnym zielarstwie. Współcześnie zaś używamy jedynie około 100. Powoli ponownie odkrywamy uzdrawiającą moc lekarstw pochodzenia naturalnego, sięgamy nie tylko do receptur naszych babć, ale także do tradycyjnej medycyny chińskiej i hinduskiej. Fitoterapie przeżywają prawdziwy renesans, doceniane są także przez tradycyjnych lekarzy, którzy coraz częściej zastępują nimi leki syntetyczne, wspomagając nowoczesne metody terapeutyczne. Po zioła i rośliny sięgamy także w pielęgnacji ciała, coraz chętniej stosujemy je w kuchni. Na znaczeniu zyskuje też podejście holistyczne, w którym nie tylko zwraca się uwagę na objawy pojedynczej choroby, ale również na dietę, emocje i na profilaktykę.
Iwona Demko
Podróż do wnętrza Ziemi
10 marca 2023 – 11 czerwca 2023
BWA Wrocław Główny
ul. Piłsudskiego 105
50-085Wrocław
- Artyści i artystki: Kateryna Aliinyk, Kuba Bąkowski, Piotr Blajerski, Agnieszka Brzeżańska, Lia Dostlieva, Maria Gostylla, Nicolas Grospierre, Agnieszka Kalinowska, Michał Łuczak, Patrycja Orzechowska, Laura Pawela, Michał Smandek, Łukasz Surowiec, Marta Szulc, Stach Szumski & Nestor Peixoto Aballe (Insane Temple), Bartosz Zalewski
- Kuratorka: Joanna Kobyłt
https://bwa.wroc.pl/wydarzenie/podroz-do-wnetrza-ziemi/
CHASZCZE
NOWY TEATR WARSZAWA
Mój zapach jest zapachem kobiety
Program wizualny towarzyszący Festiwalowi Nowa Europa. Inne spojrzenia. Kurator: Michał Grzegorzek
Zapraszamy do udziału w instalacji Agnieszki Brzeżańskiej, która odbędzie się w foyer Nowego Teatru na pół godziny przed spektaklem “L’Étang / Staw” Gisele Vienne.
Drugą bohaterką wystawy „Mój zapach jest zapachem kobiety” jest Agnieszka Brzeżańska. „Jesteśmy wodą”, przypomina nam artystka, i zaprasza do głębokiego zaciągnięcia sięprzygotowaną przez nią zapachową miksturą.
Rzeka dla Brzeżańskiej to miejsce harmonii i wolności. Od 2016 roku spędza na niej każde lato z Ewą Ciepielewską, prowadząc wspólny projekt artystyczny FLOW/ PRZEPŁYW. Ich drewniany galar, którym spływają po Wiśle, to tymczasowy salon artystyczny, program rezydencyjny goszczący zaprzyjaźnionych artystów i artystki,
a także miejsce ucieczki. Wisła i otaczające ją chaszcze to kryjówka i tajemnica. Hydrozagadka.
Piołun może kojarzyć się z malarką Artemisią Gentileschi, jedną z ulubionych artystek Brzeżańskiej. Nic dziwnego, że to właśnie on stanowi punkt wyjścia do pracy artystki. Zielone liście piołunu, gorzkie, przywodzące smak mokrej ziemi i błota, są znanym od wieków lekarstwem, stosowanym do łagodzenia bólu i zwalczania gorączki. Piołun jest głównym składnikiem leku na malarię, a od sierpnia 2021 roku także obiektem testów WHO w walce przeciwko wirusowi Covid-19.
Aromat piołunu kojarzy się z rozkładem, ale nie oznacza końca, tylko przemianę. Jego gałązki wkładano w drewniane trumny, by towarzyszyły zmarłym w ich ostatniej podróży. Nocne alchemiczki zmieniały jego kwiaty w nalewki, pozwalające kontaktować się z duchami. Najsłynniejszy z piołunowych napojów, absynt, odpowiadał za świadome śnienie (także na jawie). Piękna katastrofa i ponowne narodziny. O to modlono się w noc św. Jana paląc piołun w ogniskach na szczytach gór. Tak samo w pracach Brzeżańskiej, żałobę po ziemi wypełniają nowe nadzieje i możliwości: międzygatunkowe alianse i płynne tożsamości.
Piołun, dzika wierzba, zrywana w Światowy Dzień Rzek nad Wisłą i inne lecznicze rośliny to składniki ukryte w „Chaszczach”. Brzeżańska od wielu lat konsekwentnie przypomina o duchowym świecie przyrody, z którego magii należy korzystać z szacunkiem i rozsądkiem. Codzienne może zmienić się w niesamowite, a amulet w truciznę.
https://nowyteatr.org/pl/kalendarz/chaszcze
Konteksty. Kongres postartystyczny
Sokołowsko
Emma Kunz Cosmos
A VISIONARY IN DIALOGUE WITH CONTEMPORARY ART
SHE LIVED A SECLUDED LIFE FAR REMOVED FROM THE ART SCENE AND EXEMPLIFIED AN EXPANDED CONCEPT OF ART. SHE REJECTED THE IDEA OF ART VERSUS NON-ART AND INSTEAD WIDENED ITS DEFINITION TO INCLUDE RESEARCH, MEDICINE, AND NATURE AS WELL AS TO THE SUPERNATURAL, THE MAGICAL AND THE VISIONARY.
The fascination with Emma Kunz (1892–1963) is greater today than ever
before. Emma Kunz was a researcher, artist and healer from Switzerland. While she is now primarily known for her unique and vibrant drawings on graph paper, made with pendulum, compass and ruler, she was also a naturopath and was consulted on questions about health and life. Kunz, however, considered her practice as a form of science in its own right; a way of producing knowledge. In response to the pertinence of her cross-disciplinary and holistic practice the exhibition Emma Kunz Cosmos places her oeuvre in a dialogue with contemporary art. It shows a wide selection of Emma Kunz’s drawings alongside
works by contemporary artists who reflect on Kunz’s work or on specific themes related to her research
“My visual work is made for the twenty-first century!” Emma Kunz is said to have predicted that a time would come when her drawings would be understood. In fact, much of what she anticipated in her holistic thinking seems natural in today’s art. She lived a secluded life far removed from the art scene and exemplified an expanded concept of art. She rejected the idea of art versus non-art and instead widened its definition to include research, medicine, and nature as well as to the supernatural, the magical and the visionary.
Emma Kunz is what one would call an artists’ artist. Her artistic work and her person as a historical female figure have been consistently attracting the interest of contemporary artists. The dialogue with recently produced works by eighteen local and international artists examines this and at the same time displays new and unfamiliar angles of an oeuvre that is highly contemporary in a time where traditional categories need to be critically questioned.
Emma Kunz Cosmos is the first major exhibition in Spain dedicated to Emma Kunz.
Curator: Yasmin Afschar
Participant artists: Emma Kunz, Nora Aurrekoetxea Etxebarria, Agnieszka Brzeżańska, Dora Budor, Sirah Foighel Brutmann & Eitan Efrat, Athene Galiciadis, Florian Graf, Miriam Isasi Arce, Joachim Koester, Goshka Macuga, Diego Matxinbarrena, Shana Moulton, Rivane Neuenschwander, Mai-Thu Perret, Lea Porsager, Tabita Rezaire, Mathilde Rosier y Lauryn Youden.
Emma Kunz Cosmos A Visionary in Dialogue with Contemporary Art is an exhibition in collaboration with Aargauer Kunsthaus. The exhibition has been made possible thanks to the support of Emma Kunz Foundation, the Pro Helvetia Foundation and the Swiss Embassy for Spain and Andorra.
https://www.tabakalera.eus/en/emma-kunz-cosmos/
“Ciemności kryją ziemię”
Kolekcja w działaniu
Wystawa jest wydarzeniem towarzyszącym otwarciu NOMUS-u Nowego Muzeum Sztuki.
22.10.2021 – 23.10.2022
Jak działa sztuka, jak działa artysta? Na wystawie koncentrujemy się na procesie, w wyniku którego twórcze działanie artysty staje się społecznym działaniem sztuki. Jej sercem jest sztuka performatywna, często ulotna, oparta na chwilowej akcji, utrwalona i działająca nadal poprzez przedmiot, dokumentację, film lub fotografię. Działanie może mieć miejsce w przestrzeni publicznej, galerii, pracowni. Zawsze jednak poprzez nie artysta angażuje się we wspólnotę. Niezależnie od medium i formy, sztuka jest zanurzona we wspólnym doświadczeniu, które kształtuje, komentuje, poddaje refleksji. Prezentowane na wystawie dzieła dotyczą szerokiego spektrum współczesnych zjawisk i problemów, związanych z doświadczeniem historycznym oraz nieustającymi przemianami społecznymi, politycznymi, ekonomicznymi i kulturowymi. Przywołujemy je w przestrzeni wystawy w formie hasztagów.
Kolekcja, którą prezentujemy, jest kolejnym etapem uwspólnotowienia działań artysty i sztuki. Jej trzon stanowi gromadzona przez Miasto Gdańsk Gdańska Kolekcja Sztuki Współczesnej, przekazana w depozyt Muzeum Narodowemu w Gdańsku. Tworzą ją przede wszystkim dzieła miejscowych artystów, szczególnie wrażliwych na wyzwania współczesności, w której uczestniczą poprzez sztukę.
Artystki i artyści: Anna Baumgart, Przemysław Branas, Agnieszka Brzeżańska, Bogna Burska, COX (Józef Czerniawski, Kacper Ołowski), Elvin Flamingo, Krzysztof Gliszczyński, Elżbieta Jabłońska, Zuzanna Janin, Martyna Jastrzębska, Hiwa K, Agnieszka Kalinowska, Andrzej Karmasz, Grzegorz Klaman, Anna Królikiewicz, Anna Kutera, Paweł „Paulus” Mazur, Dorota Nieznalska, Hanna Nowicka, Paulina Ołowska, Anna Orbaczewska, Patrycja Orzechowska, Karol Radziszewski, Joanna Rajkowska, Katarzyna Swinarska, Michał Szlaga, Tranzytoryjna Formacja Totart, Teresa Tyszkiewicz, Anna Witkowska, Piotr Wyrzykowski, Marcin Zawicki, Agata Zbylut
Kuratorka: Aneta Szyłak
http://www.nomus.gda.pl/pl/blog/kolekcja-w-dzialaniu/
NOMUS – wielkie otwarcie. To najmłodsze muzeum sztuki nowoczesnej w Polsce
Art Encounters Biennial 2021
Courtesy of Art Encounters Foundation
https://ocula.com/magazine/features/art-encounters-biennial/
“Manifest na rzecz lepszego życia”
“Manifest” na dziesięciolecie lecie Salonu Akademii
“Manifest na rzecz lepszego życia” to wystawa celebrujące dziesięciolecie powstania Salonu Akademii. Pomyślana jako część projektu “Było/Będzie” “sonduje” przyszłość – pokazuje prace dziesięciu artystów i artystek oraz kolektywów artystycznych, których twórczość wybiega w przyszłość, starając się uchwycić charakter i ducha czasów, które są przed nami.
Na rzecz lepszego życia
Tytuł wystawy zapożyczony jest z książki Boaventury de Sousa Santosa “Epistemologies of the South”, w której portugalski badacz postuluje konieczność zmiany otaczającego nas świata poprzez oddanie władzy “wykluczonym”: kobietom, migrantom, a także przywrócenie utraconej na skutek rewolucji przemysłowej i drapieżnego kapitalizmu, relacji z naturą. Zmiana ta ma nie tylko uchronić ludzkość przed zbliżającą się katastrofą, ale również sprawić, by świat, w którym żyjemy stał się lepszy, bardziej równy i sprawiedliwy.
“Idąc za postulatem de Sousa Santosa Manifest na rzecz lepszego życia koncentruje się na tych kwestiach społecznych i artystycznych, które z punktu widzenia przyszłości wydają się niezbędne, byśmy mogli dalej lokalnie funkcjonować jako wspólnota. Są to kwestie ekologii i zniszczenia środowiska, wyniszczającej gospodarki kapitalistycznej, kwestie równouprawnienia kobiet, mniejszości etnicznych i seksualnych, wspólnego działania, a także mniej hierarchicznego i bardziej wkluczającego sposobu sprawowania władzy. Pokazywane prace nie tylko komentują powyższe kwestie, ale same w sobie w funkcjonują jako manifest i wyraz społecznego zaangażowania ich autorów” – mówią kuratorki wystawy.
Artyści biorący udział w wystawie:
Paweł Althamer/ Przemek Matecki, Agnieszka Brzeżańska, Mateusz Choróbski, Ida Karkoszka, Daniel Kotowski, Yulia Krivich/ Paweł Żukowski, Marina Naprushkina,, Neuhamerowie (Diana Grabowska/ Bruno Althamer), Mikołaj Sobczak, Paweł Śliwiński oraz Małgorzata Gurowska
Kuratorki: Eulalia Domanowska, Magda Lipska
“Manifest na rzecz lepszego życia”: wystawa
wernisaż wystawy 2 października, godz. 18
wystawa czynna od 1 października do 19 listopada
Galeria Salon Akademii
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Pałac Czapskich
ul. Krakowskie Przemieście 5, wejście od ul. Trauguttahttps://asp.waw.pl/2021/09/05/salon-akademii-powraca-wystawa-manifest-na-rzecz-lepszego-zycia/
od 1 października 2021 Muzeum Sztuki MS2 w Łodzi
Atlas nowoczesności. Ćwiczenia
Dynamiczny charakter współczesnego świata sprawia, że mapy i atlasy szybko tracą na aktualności. Dlatego potrzebujemy nowych, które będą zachęcać do poszukiwań nieodkrytych jeszcze znaczeń, doświadczeń i emocji. Pierwsza prezentacja wystawy Atlas nowoczesności stanowiła zaproszenie do wyprawy po ścieżkach, które prowadziły od źródeł nowoczesnego świata do współczesności. W nowej odsłonie proponujemy publiczności samodzielne wytyczenie tras z myślą o przyszłości, do której miałyby doprowadzić.
Nowoczesność. Epoka, według jednych rozpoczynająca się wraz z wybuchem rewolucji francuskiej i zwycięstwem wzniosłych idei wolności, równości i braterstwa. Według innych – czas rewolucji przemysłowej oraz rozwoju kapitalizmu dzielącego społeczeństwo na tych, którzy w pocie czoła wypracowują zyski i tych, którzy nimi dysponują.
Nowoczesność, której koniec wieszczono wiele razy, wciąż określa naszą rzeczywistość, kształtując kulturę, naukę, życie społeczne, politykę, ekonomię, a także wyobrażenia na temat nas samych. Chcąc zrozumieć siebie i świat, który nas otacza, musimy zatem ciągle do nowoczesności wracać. Wystawa dzieł z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi proponuje właśnie taką poznawczą podróż.
Nazwaliśmy ją Atlasem, jest bowiem zbiorem map rozrysowujących topografię nowoczesności – czasoprzestrzeni, której geograficzne i chronologiczne granice pozostają płynne i nieokreślone. Tak samo, jak w pierwszej odsłonie Atlasu mapy te odnoszą się do 14 rozpoznanych przez nas terytoriów tej czasoprzestrzeni: autonomii, eksperymentu, emancypacji, ja, kapitału, katastrofy, maszyny, miasta, muzeum, normy, tradycji, postępu, propagandy i rewolucji. Nowy Atlas zmienia jednak swój charakter – ma nie tyle opisywać rzeczywistość, ile zachęcać do tworzenia jej własnych, samodzielnych interpretacji. Tym sposobem, Atlas daje wyraz przekonaniu, że nie ma jednej nowoczesności, a wielość jej manifestacji łączy się z wielością oddziałujących na nią idei, wizji, religii, tradycji, społecznych, ekonomicznych i kulturowych kontekstów.
Atlas jest zatem również urządzeniem treningowym, które ma służyć ćwiczeniu naszej krytycznej wyobraźni. W dzisiejszym świecie, zagrożonym przez populizm, medialne manipulacje, kulturę fake newsów i post-prawdy, to właśnie krytyczność wydaje się tym elementem nowoczesnej tradycji, który przede wszystkim należy ocalić.
To także kolejny etap rozpoczętych już kilkanaście lat temu prac nad kolekcją Muzeum Sztuki, których celem jest badanie, reinterpretacja i aktualizowanie znaczeń znajdujących się w niej dzieł. Kolejne prezentacje – od 2008 roku wystawiane w nowej siedzibie Muzeum Sztuki, ms2 – zrywają zarówno z chronologicznym układem dzieł, jak i ideą wystawy stałej.
miejsce: ms2, Ogrodowa 19
otwarcie: 01.10.2021, piątek, godz. 18:00
kuratorzy: Jarosław Suchan, Jakub Gawkowski, Paulina Kurc-Maj, Daniel Muzyczuk, Paweł Polit, Katarzyna Słoboda, Joanna Sokołowska
https://msl.org.pl/atlas-nowoczesnosci-cwiczenia-/
14.07-10.10 2021
„Autoportret z Chandrą. Hasior i nowa sztuka”
Muzeum Tatrzańskie od kilku lat czyni starania o reinterpretację dorobku Władysława Hasiora. Organizuje konferencje, wystawy i działania o charakterze performatywnym, przygotowuje wydawnictwa, które rzucają nowe światło na twórczość zakopiańskiego artysty. „Autoportret z Chandrą. Hasior i nowa sztuka” to pierwsza wystawa czasowa prezentowana w świeżo wyremontowanej Galerii Władysława Hasiora. Można ją oglądać od 14 lipca do 10 października 2021 roku.
Władysław Hasior znany jest jako oryginalny, ale i samotny artysta – jego twórczość od dawna wymyka się łatwym klasyfikacjom. Był twórcą niezwykłych pomników, autorem surrealistycznych asamblaży i akcji plenerowych, a także fotografem – dokumentalistą kultury materialnej PRL-u. Wystawa podejmuje wyzwanie nowego spojrzenia na jego wielowątkową twórczość przez okulary współczesnej sztuki. W ten sposób staramy się nie tylko pokazać zaskakujące często związki pomiędzy Hasiorem, a artystkami i artystami młodszymi o pokolenie, dwa lub trzy, ale też lepiej zrozumieć dzisiejsze znaczenia jego sztuki. Ukazujemy ją jako intrygujący montaż tematów i praktyk zakorzenionych w naszej kulturze i rzeczywistości społecznej.
Tytułowa chandra często towarzyszyła artyście, zwłaszcza w ostatnich latach życia i twórczości, kiedy zdawał sobie sprawę z rosnącego dystansu dzielącego go od prądów najnowszej sztuki. Teraz jej twórcy, a wśród nich postaci o wybitnym, międzynarodowym dorobku, składają długo wyczekiwaną wizytę w Galerii Władysława Hasiora. I chociaż nie mieli okazji poznać się z nim osobiście, wciągają gospodarza w szczerą, ale i niepozbawioną nuty humoru rozmowę o sztuce.
Wystawa, rozlokowana we wszystkich pomieszczeniach galerii, została ułożona wokół ośmiu pojęć wysnutych z praktyki i warsztatu twórczego Władysława Hasiora. Są to: montaż, seans, pomnik, pochód, sarkazm, sacrum, ziemia i atlas. Każde z tych haseł jest kluczem do rozumienia wspólnych wątków sztuki najnowszej i twórczości Hasiora. Każdemu towarzyszy zestawienie prac współczesnych artystek i artystów z wybranymi dziełami zakopiańskiego artysty. W ten sposób wpisujemy jego twórczość w żywą sztukę dnia dzisiejszego.
Artystki i artyści:
Paweł Althamer, Agnieszka Brzeżańska, Teresa Gierzyńska, Przemysław Matecki, Dominika Olszowy, Paulina Ołowska, Daniel Rycharski, Andrzej Tobis, Trebunie-Tutki & Twinkle Brothers, Amanda Wieczorek
Pomysł i reżyseria wystawy:
Julita Dembowska i Łukasz Gorczyca
Identyfikacja graficzna wystawy:
Błażej Pindor
Fotografie wystawy:
Magda Ciszewska-Rząsa
KRÓLIKARNIA
… takie piękne rozmowy z ptakami i drzewami w Parku Rzeźby by Bartek Wąsik! 🌱 • nagranie wykonane na tle jabłonki, naszej delikatnej i efemerycznej rzezby (Agnieszka Brzeżańska „Bez tytułu” 2014, drewno, pasy bawełniane) • zaczerpnijcie, posłuchajcie a w kajecikach notujcie już, że wraca tego lata cykl koncertów z Pianokręgu
(Julia Kern, Królikarnia)
23.01.21 – 24.05.21
Emma Kunz Cosmos
A Visionary in Dialogue with Contemporary Art
The fascination of Emma Kunz (1892 – 1963) has never been greater than it is today. At the same venue where her work was discovered in 1973, the oeuvre of the Aargau researcher, healer and artist is presented alongside contemporary artistic practises. The latter reflect on Kunz’ work or particular topics related to her field of activity.
Exhibitions
https://www.frieze.com/article/emma-kunz-researcher-who-refused-become-guru
***** ***
kolaże Matrix Sratrix 2020
AGNIESZKA BRZEŻAŃSKA 